Pamiętajmy o nieobecnych

W ten weekend będziemy odwiedzać mogiły najbliższych, nie zapominajmy także o opuszczonych nagrobkach. Warto również pochylić się nad grobami znanych i lubianych osób, które zmarły w ciągu ostatniego roku.

autor: Robert Gardziński

źródło: Fotorzepa

źródło: EAST NEWS

Marian Glinka

źródło: Życie Warszawy

Anka Kowalska

+zobacz więcej

• Odeszli w tym roku: gdzie spoczywają?

O Święcie Zmarłych czytaj w naszym specjalnym raporcie

ks. Wacław Karłowicz (1907 – 2007) - cmentarz w Marysinie Wawerskim

Najstarszy kapelan Powstania Warszawskiego. Wieloletni proboszcz parafii pw. św. Wacława na Starym Wawrze. W czasie walk powstańczych zorganizował szpital przy ul. Długiej, a z płonącej katedry św. Jana z narażeniem życia wyniósł figurę Chrystusa. Po upadku powstania kanałami przedostał się na Żoliborz, a potem do Kampinosu. W 1981 r. był inicjatorem budowy pierwszego w Polsce pomnika ofiar zbrodni katyńskiej na Powązkach. Do 1989 r. w rocznice powstań odprawiał nabożeństwa patriotyczne. Zmarł 8 grudnia.

Janusz „Kosa” Kosiński (1944 – 2008), cmentarz Ewangelicko-Reform.

Dziennikarz muzyczny. Prawdziwa osobowość radiowa w najlepszym tego słowa znaczeniu. Pierwszą piosenkę zapowiedział w wieku 18 lat w Rozgłośni Harcerskiej. Przez kilkadziesiąt lat był związany z Polskim Radiem. W Programie III PR współtworzył wiele audycji muzycznych, m.in. „Odkurzone przeboje”, „Lista przebojów dla Oldboyów”, „Nocna Polska”, „Winien i ma”. Za tę ostatnią otrzymał Złoty Mikrofon. Współpracownik Antyradia. Miłośnik rock’n’rolla i szybkiej jazdy na motorze. Zmarł 24 marca.

Józef Szajna (1922 – 2008), cmentarz Powązkowski

Wybitny reżyser teatralny, scenograf. Po Jerzym Grzegorzewskim i Tadeuszu Kantorze był największym artystą teatru plastycznego w Polsce. Eksperymentował z przestrzenią teatralną, łącząc proscenium z balkonem i przenosząc sztukę do foyer. Przez dziesięć lat kierował teatrem Studio. Scena zyskała wtedy opinię jednego z najciekawszych teatrów awangardowych na świecie. Był więźniem obozów w Auschwitz i Buchenwaldzie. Koszmar wojny przedstawił m.in. w niemym widowisku „Replika”. Zmarł 24 czerwca.

Bronisław Geremek (1932 – 2008), cmentarz wojskowy Powązki

Profesor, historyk i polityk. Jeden z najważniejszych ludzi opozycji demokratycznej w latach 70., współtwórca Towarzystwa Kursów Naukowych. Uczestnik strajków sierpniowych w Gdańsku, a potem jeden z przywódców NSZZ “Solidarność”. Negocjował przy Okrągłym Stole. Był przewodniczącym Unii Wolności, posłem na Sejm, a w latach 1997 – 2000 ministrem spraw zagranicznych, a od 2004 roku posłem do Parlamentu Europejskiego. Kolekcjonował fajki. Zginął 13 lipca w wypadku samochodowym.

Edward Kłosiński (1943 – 2008), cmentarz Ewangelicko-Augsburski

Był jednym z najwybitniejszych polskich operatorów filmowych. Robił zdjęcia do ponad 70 filmów polskich i zagranicznych, m.in. „Ziemi obiecanej”, „Iluminacji”, „Człowieka z marmuru” czy „Panien z Wilka”. Współpracował z największymi polskimi reżyserami jak Andrzej Wajda, Krzysztof Zanussi, Krzysztof Kieślowski, Feliks Falk, Janusz Zaorski, Marek Koterski. Swoją karierę zaczął w „Brzezinie” Wajdy. Na planie „Człowieka z marmuru” poznał Krystynę Jandę, z którą przeżył 27 lat. Wspólnie zbudowali teatr Polonia. Zmarł 5 stycznia w Milanówku.

Irena Sendlerowa (1910 – 2008), cmentarz Powązkowski

Honorowa obywatelka Warszawy i Izraela. Uratowała z getta 2,5 tys. dzieci, które umieszczała u przybranych rodziców, w domach dziecka i u sióstr katolickich. Ich prawdziwe nazwiska ukrywała w słoikach, które zakopywała w ziemi. Gestapo aresztowało ją w 1943 r. Skazano ją na śmierć. Uratowała ją Rada Pomocy Żydom Żegota. Instytut Yad Vashem w Jerozolimie przyznał jej tytuł Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. W dniu śmierci, 2 maja, została patronką gimnazjum nr 23 na Pradze-Południe.

Anka Kowalska (1932 – 2008), cmentarz w Sosnowcu

Dziennikarka, poetka i opozycjonistka. Od 1976 roku należała do KOR-u. Redagowała biuletyn o represjach – zbierała wiadomości: kto został zatrzymany, a kogo zwolniono. Do niej i Jacka Kuronia dzwonili zagraniczni dziennikarze po informacje o Polsce. Pisała na łamach pism drugiego obiegu, m.in. „Zapisu”, „Krytyki” i „Pulsu”. Autorka powieści „Pestka”, zekranizowanej przez Krystynę Jandę. Wydała cztery tomiki wierszy. Nigdy nie była w supermarkecie ani w centrum handlowym. Zmarła 29 czerwca.

Wojciech Zieliński (1944 – 2008), cmentarz Powązkowski

Znany sportowy komentator telewizyjny. Obsługiwał setki imprez najwyższej rangi – mistrzostwa świata, Europy, mecze międzypaństwowe. Relacjonował przebieg olimpiad z Montrealu, Moskwy, Barcelony i Atlanty. Kibice zapamiętali jego głos z relacji meczu o złoty medal olimpijski drużyny Huberta Wagnera w Montrealu. Na antenie WOT propagował też rozgrywki szkolne czy regionalne. Zmarł 26 lipca w Gdańsku, gdzie pojechał komentować turniej kobiet w siatkówce plażowej.

Stanisław Wycech (1902 – 2008), cmentarz Powązkowski

Najstarszy kombatant Rzeczypospolitej Polskiej. Już jako gimnazjalista wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej walczył na Wołyniu i Podolu oraz w Bitwie Warszawskiej. W listopadzie 1920 r. został zdemobilizowany ze względu na młody wiek. Brał udział w Powstaniu Warszawskim na Dolnym Mokotowie i Czerniakowie, gdzie pełnił funkcję komendanta obrony cywilnej. W 2007 roku został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 12 stycznia.

Piotr Łazarkiewicz (1954 – 2008), cmentarz wojskowy Powązki

Reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Zaczynał pracę jako asystent Krzysztofa Zanussiego, Antoniego Krauzego i Agnieszki Holland. Samodzielnie zadebiutował w 1985 roku filmem „Kontrapunkt”. Poza fabułami kręcił też dokumenty (m.in. świetne „Fala”, „Soc”, „Wielka woda”), reportaże i spektakle teatralne dla telewizji. Reżyserował program “Bezludna wyspa”. Zawsze wrażliwy i uśmiechnięty, w nieodłącznych skórzanych spodniach. Był mężem Magdaleny Łazarkiewicz. Zmarł 20 czerwca.

Wieńczysław Gliński (1921 – 2008), cmentarz wojskowy Powązki

Wybitny aktor i żołnierz AK. Zadebiutował na scenie w wieku 12 lat rolą Jasia w inscenizacji bajki braci Grimm „Jaś i Małgosia”. Wystąpił
w ponad 40 filmach, m.in. w „Kanale” Andrzeja Wajdy i „Potopie” Jerzego Hoffmana. Ostatnią kreację stworzył w „Jeszcze nie wieczór”, debiucie
reżyserskim Jacka Bławuta, w którym zagrał pensjonariusza Domu Aktora – weterana w Skolimowie. Grał mężczyzn o niefrasobliwej chłopięcości. Był zadziorny, zawadiacki, a przy tym miał mnóstwo wdzięku. Zmarł 8 lipca.

Anna Świderkówna (1925 – 2008), cmentarz Powązkowski

Biblistka, filolog, profesor historii Uniwersytetu Warszawskiego. Za swoje powołanie uważała pisanie o Biblii i komentowanie Pisma Świętego. Najbardziej znane jej książki to: „Rozmowy o Biblii”, „Prawie wszystko o Biblii”, „Biblia a człowiek współczesny” i „Nie tylko Biblia”. Przez wiele lat jej ojcem duchowym był ks. Bogdan Jankowski. Współpracowali przy jednym z wydań Biblii Tysiąclecia. Rok spędziła w zakonie benedyktynek. Do końca życia współpracowała z Radiem Józef. Zmarła 16 sierpnia.

Gustaw Holoubek (1923 – 2008), cmentarz Powązkowski

Wybitny aktor i reżyser. O swoim trwającym ponad 50 lat żywocie aktora napisał w autobiografii „Nie umiałbym się z niego wyspowiadać. Tym bardziej że nie bardzo pamiętam, co przez te lata zrobiłem”. Przyjaciele nazywali go „Guciem”. Był dżentelmenem z wielkim poczuciem humoru. Emablował kobiety, ale kochał tylko jedną – żonę i aktorkę Magdalenę Zawadzką. Przez kilkanaście lat kierował Teatrem Dramatycznym. Od września scena nosi jego imię. Zmarł 6 marca. Pozostawił po sobie pusty stolik w kawiarni Czytelnik, której był stałym gościem.

Marian Glinka (1943 – 2008), cmentarz Bródnowski

Znany aktor i sportowiec. Ukończył szkołę baletową, ale życie związał z aktorstwem. Grał na deskach kilku stołecznych teatrów, m.in. Ateneum
i Komedii. W dorobku miał też role filmowe, m.in. w „Barwach ochronnych” i „Za ścianą” Krzysztofa Zanussiego. Występował w „Podwieczorku przy mikrofonie” i kabarecie Jana Pietrzaka. Imponował wysportowaną sylwetką, którą zawdzięczał kulturystyce. Zdobył pięć tytułów mistrza Polski. Kochał góry. Zmarł 23 czerwca po długiej chorobie nowotworowej.

Jerzy Koenig (1931 – 2008), cmentarz wojskowy Powązki

Wybitny krytyk teatralny, tłumacz i publicysta. Związany
z Teatrem Narodowym i Dramatycznym. Przez 14 lat kierował Teatrem Telewizji. Był też wykładowcą Akademii Teatralnej im. Zelwerowicza. Aktorzy nazywali go surowym sędzią teatru. Cechował go cięty humor, który czasami brano za złośliwość. Tłumaczył z rosyjskiego i niemieckiego. Wydał m.in. zbiór tekstów „Rekolekcje teatralne” i dwutomową „Antologię dramatu”. W 2003 r. został Kawalerem Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 11 lipca.

Krzysztof Zaleski (1948 – 2008), cmentarz wojskowy Powązki

Znakomity reżyser teatralny i ceniony aktor. Związany ze scenami warszawskimi: był reżyserem w Teatrze Na Woli, Współczesnym i Dramatycznym. Współpracował z teatrem Ateneum i Teatrem Telewizji. Zrealizował spektakl baletowy do muzyki Igora Strawińskiego „Święto wiosny” w Teatrze Wielkim w Warszawie. Był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 2006 r. został dyrektorem Teatru Polskiego Radia, a później szefem radiowej „Dwójki”. 20 października przegrał walkę z nowotworem.