Architekci: stolica to Azja

To już nie Europa. Panuje dyktatura deweloperów i komunikacyjny bałagan. A Powstanie Warszawskie było niewykorzystaną szansą na odbudowę lepszego miasta – twierdzą architekci.

autor: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

Planowanie po warszawsku. W latach 90. na Prostej powstał brzydki blok Łucka City. Jak go zasłonić? Trwa doklajenie do niego biurowca Prosta Tower

+zobacz więcej

Te prowokacyjne tezy padły podczas debaty urbanistów „Czy Warszawa jest miastem europejskim?“ w Muzeum Niepodległości.

– Gdzie ta Europa? Jeśli jeden wiadukt na Andersa buduje się aż trzy lata, to ręce opadają, a nogi się wykrzywiają – mówi varsavianista Karol Mórawski. – Przed wojną kolejkę na Kasprowy Wierch zbudowano w pół roku przy pomocy koni i pleców góralskich.

Z kostki Bauma do chmur

Specjaliści nie zostawili suchej nitki na warszawskim bałaganie i kompleksach. W stolicy pną się w górę drapacze chmur – przy ul. Emilii Plater Żagiel Libeskinda, przy Towarowej Warsaw Spire, a na pl. Grzybowskim – Twarda Tower. Według architektów, zabudowa wysokościowa nie jest symbolem europejskości. Z wyliczeń varsavianisty Lecha Królikowskiego wynika, że liderem w budowie drapaczy chmur są miasta azjatyckie.

– Warszawa buduje wyżej niż Wiedeń i Monachium – mówi architekt Grzegorz Buczek. – Skupiska drapaczy chmur są np. w Londynie czy we Frankfurcie, ale budowanych według planu, a nie żywiołowo jak w Warszawie – wytyka.

Według niego, dobrym pomysłem jest tylko zabudowa pl. Defilad – jako „zrównoważenie dominanty Pałacu Kultury“. Ten ostatni nazwał „współczesną cerkwią“. To nawiązanie do XIX-wiecznej cerkwi św. Michała Archanioła, której w 1923 roku warszawiacy nie bali się zrównać z ziemią jako symbolu rosyjskiej dominacji. Dyskutanci zgodzili się z tezą architekt Magdaleny Staniszkis: – Od dyktatury proletariatu przeszliśmy w stolicy do dyktatury deweloperów.

Parkingi pod ziemię

Dostało się też bezładnej polityce transportowej miasta.

– Mamy do czynienia z niekontrolowaną ekspansją samochodu, której nie stawia się prawie żadnych barier – twierdzi Grzegorz Buczek. – W efekcie historyczne place stolicy (jak Bankowy, Teatralny i Trzech Krzyży) zamieniły się w węzły komunikacyjne i parkingi.

Miejsca postojowe są tam na powierzchni – odwrotnie niż np. w Madrycie i Budapeszcie. Projekt budowy podziemnych parkingów z prywatnym partnerem wypalił np. w Poznaniu, a w Warszawie – już nie.

Dyskutanci doszczętnie skrytykowali ciągłe zmiany tras i linii autobusów i tramwajów oraz budowę stacji metra (także drugiej linii) obok skrzyżowań, zamiast pod nimi.

Dziwili się, że w Al. Jerozolimskich nie ma ławek i mebli miejskich, wszędzie stoją billboardy reklamowe, a Krakowskie Przedmieście to jedna z niewielu ulic zaprojektowanych z głową.

– Żeby zamienić Paryż w metropolię, w XIX wieku baron Haussmann wyburzył pół miasta – przypomina Karol Mórawski. – W związku ze zniszczeniami wojennymi w Warszawie w latach 40. i 50. istniała szansa na ukształtowanie Warszawy w lepszy sposób. Została całkowicie zaprzepaszczona.

Dodaj swoją opinię