Kto jest kim w "Starej baśni"

Ziemek - Michał Żebrowski Ziemowit Piastowic - młody myśliwy i wojownik "Słuszny mężczyzna (...) gęsty, jasny włos spływał mu na ramiona, młoda bródka zarastała rumiane lice, które się śmiało dużymi, niebieskimi oczyma". Po latach spędzonych wśród wikingów Ziemek powrócił na ojcowiznę. Żył samotnie w kniejach, aż zakochał się z wzajemnością w Dziwie, córce bogatego kmiecia Wisza. Chce pojąć ją za żonę. Ona jednak jest przeznaczona bogom. Gdy Ziemiek spotka Piastuna, dołączy do buntu przeciw Popielowi. To on za sprawą pojedynku, uratuje kraj przed najazdem wikingów. Mówi Michał Żebrowski: - Przypadła mi rola protoplasty Piastów - bardzo zaszczytna i jednocześnie zobowiązująca. Gram chłopaka, który sięgnął po władzę. Zmusiło go do tego niespełnione uczucie. Jeden z mędrców powiedział mu: jeżeli chcesz zdobyć tę dziewczynę, musisz mieć władzę, być władyką, wtedy będziesz mógł porwać ją z chramu. Chłopak nie zastanawiał się długo, tylko po prostu to zrobił. Ziemek jest dosyć pewny siebie, ale trafia na dziewczynę z charakterem i dostaje prztyczka w nos. Od tego momentu zaczyna się jego dojrzewanie. Dziwa - Marina Andrejewna Aleksandrowa. Głosu aktorce użyczyła Karolina Gruszka Dziwa jest córką bogatego kmiecia Wisza. "Biała i rumiana, z usty różowymi, wielkie oczy szafirowe... Najmłodszą była w domu, najpiękniejszą i najukochańszą, a pieśni najśliczniejsze śpiewała. (...) Wiedzieli wszyscy, że ją duchy nawiedzały. Kto chciał wiedzieć przyszłość, jej pytał..." Dziwa została przez ojca przeznaczona bogom - ma zostać kapłanką w świątyni Świętowita. Jednak zakochuje się w Ziemku. Gdy Popiel morduje ojca Dziwy, matka idzie za mężem na stos. Dziewczyna wierzy, że jest to kara bogów za to, że pokochała Ziemowita, toteż gdy w świętą noc kupały Ziemowit próbuje ją porwać, rani go i ucieka do świątyni. Księżna - Żona Popiela - Małgorzata Foremniak "Niewiasta w sukni wełnianej, fałdzistej (...) na której licu resztki wielkiej niegdyś piękności znać było. Z niej teraz tylko para oczów czarnych, pałających została". To ona, niczym Lady Makbet, intrygami i namową skłania męża do największych zbrodni. Truje najpierw krewnych, a gdy zbuntowani kmiecie zbliżają się do wieży, to ona truje wszystkich niezdolnych do walki. Gdy jej podstępy obrócą się przeciw najbliższym, wpada w obłęd. Kobieta silna i majestatyczna. Bezwzględna i zła, żądna władzy. Ale potrafi być też też czuła i kochająca, zdolna do poświęceń wobec najbliższych. Nosi w sobie tajemnicę. Mówi Małgorzata Foremniak: - Nie jest to postać do końca zła. Moim zdaniem, Księżna jest kobietą bardzo samotną, w zupełnie nowym dla siebie świecie. Czuje się odtrącona i cały czas żyje w potwornym strachu o swoje życie, a przede wszystkim o życie swojego syna. Próbując dostosować się do ludzi i warunków, jakie ją otaczają, ciągle napotyka nienawiść. Postanawia zatem walczyć tą samą bronią. Księżna potrafi kochać i być delikatną - widać to w miłości do syna i męża. Popiel - Bogdan Stupka "Średniego wzrostu, przysadzistej postawy mężczyzna, z twarzą czerwoną, czarnym włosem długim, rzadką brodą, dzikim a ostrym wejrzeniem. (...) To srogi człek, jemu się w paszczę dostać jak wilkowi głodnemu." Podjudzany przez żonę intrygami i zbrodniami pragnie zapewnić sukcesję swemu synowi. Morduje wszystkich krewnych, którzy mogliby mu zagrozić. Zbrodnie Popiela wywołują bunt ludu. Popiel wzywa na pomoc wikingów. Gdy Ziemowit w pojedynku zabija wodza wikingów Jarla, Popiel musi bronić się sam - chroni się w wieży swego grodu. Piastun - dowódca drużyny księcia - Daniel Olbrychski Człowiek prawy, dzielny i mądry. Najpierw jest wychowawcą, opiekunem dwóch synów brata Popiela. Jest wierny, lojalny, służy Popielowi. Gdy się orientuje, że ten jest zbrodniarzem, opuszcza jego dwór i przechodzi na stronę gnębionych kmieci - ludzi, którzy chcieli obalić tyrana. Popiel wysyła za nim pościg, ale od śmierci ratuje Piastuna Ziemowit. Teraz razem staną na czele powstania. Mówi Daniel Olbrychski: " ...i zobaczyłem tam postać, którą mi podarowano - Piastuna - której właściwie w książce nie ma. Moim ulubionym bohaterem historycznym, od wczesnej młodości, był legendarny rycerz Zawisza Czarny. Fenomenalna postać - tak w mieczu, jak w prawości i umyśle - to był największy rycerz średniowiecza. I Piastun przypomina mi właśnie Zawiszę Czarnego. Ale można go porównać też do tego, kim w Japonii był szogun - czyli wychowawca dzieci cesarskich. Data: 19.09.2003