Najder: Sarkozy to typowy Francuz. Lubi Polaków

Sarkozy od lat powtarza, że Polska to jedno z sześciu wielkich państw Europy – mówi kawaler francuskiej Legii Honorowej. Ze Zdzisławem Najderem byłym dyrektorem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa rozmawiał Jacek Przybylski.

Prezydenci Sarkozy i Kaczyński podpisali deklarację o partnerstwie strategicznym. Nie obawia się pan, że skończy się na otwarciu rynku pracy, a hucznie ogłaszane partnerstwo zostanie na papierze?

Zdzisław Najder: Popracujemy, zobaczymy. Ale to, że wizyta prezydenta Francji odbyła się dwa dni po zgłoszeniu przez Polskę i Szwecję projektu Partnerstwa Wschodniego, do którego Paryż odniósł się życzliwie, pokazuje, że jest pole do współpracy.

A deklarację o strategicznym partnerstwie odbieram jako chęć wykorzystania wieloletniej przyjaźni do współpracy przy różnych projektach. To normalna praktyka w państwach Unii. Podpisanie deklaracji to dobry znak.Dotychczas przyjaźń polsko-francuska nie przekładała się na konkretne projekty polityczne.

Jesteśmy w UE cztery lata. Dopiero uczymy się abecadła współpracy w UE. Niektórzy próbują przedstawiać wizytę Sarkozy’ego jako próbę osłabienia wpływów niemieckich. Ci, którzy tak mówią, nie rozumieją, jakie są reguły gry w Unii, gdzie każde państwo zwiększa swą siłę przez dobór możliwie największej liczby partnerów do współpracy, a nie przeciwstawianie się innym.

Gdy przed dwoma laty pojawiały się w Warszawie głosy, że Polska powinna się zbliżać do Francji, by przeciwstawić się Niemcom, Francuzi pukali się w czoło. Ostatnie inicjatywy dyplomatyczne pokazują jednak, że zaczynamy odnosić sukcesy.

Prezydent Francji deklaruje, że jest przyjacielem Polski. To też tylko utarty zwrot?

Sarkozy to typowy Francuz, a Francuzi zwykle lubią i cenią Polaków. Zresztą wielokrotnie dawali temu dowód w historii. Mało kto pamięta, że generał de Gaulle odmówił podpisania układu jałtańskiego z powodu Polski. Przeżyłem we Francji pierwsze dni stanu wojennego i nigdy tego nie zapomnę. Życzliwość Francuzów dla Polaków jest czymś tradycyjnym, choć nie zawsze przekłada się na realną polityczną pomoc.