Dzieła Dunikowskiego

Xawery Dunikowski Muzeum Rzeźby im. X. Dunikowskiego Pałac Królikarnia, Oddział MNW ul. Puławska 113A tel. 843-15-86 wt.-niedz. 10-16 w czwartek wstęp wolny bilety: 13 zł, ulg. 7 zł p, p#podkr {font: 10pt;font-family: sans-serif;} p#podkr{text-decoration:underline;}

Wystawa w Królikarni prezentuje dzieła Xawerego Dunikowskiego powstałe w czasie całego jego twórczego życia. Wiele z nich dawno nie było pokazywanych publicznie. Portrety rzeźbiarskie, Głowy Wawelskie, projekty pomników, słynny cykl rysunków oświęcimskich i malarstwo pozwolą na prześledzenie ewolucji i poszukiwań nowych rozwiązań formalnych w podejmowanych przez artystę tematach. Dunikowski urodził się w 1875 roku w Krakowie, zmarł w 1964 r. w Warszawie. W latach 1904-1914 był profesorem rzeźby w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1914 r. przebywał w Londynie, potem we Francji. Po powrocie do kraju w 1923 r. objął katedrę rzeźby w krakowskiej ASP. Aresztowany przez hitlerowców w 1940 r., resztę okupacji spędził w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Po wojnie kierował katedrą rzeźby krakowskiej ASP. Drogę twórczą artysty cechuje wielostronność poszukiwań. Już w pierwszych latach XX wieku stworzył własny oryginalny styl. W dziełach z tego okresu, takich jak np. "Tchnienie i Fatum", uzyskuje siłę wyrazu przez eliminację detalu na rzecz częściowo abstrakcyjnej, kanciastej, mocno skonstruowanej bryły. Pierwsza wystawa dzieł Dunikowskiego, zorganizowana w Krakowie w 1902 r., wywołała zarówno entuzjazm, jak i opinie krytyczne. Pojawiły się głosy określające jego prace mianem straszydeł gipsowych. Dziś ten wczesny okres twórczości uchodzi za jedno z najciekawszych zjawisk w sztuce europejskiej XX wieku. W okresie międzywojennym artysta tworzył serie podobizn wybitnych Polaków, składające się na cykl Głów Wawelskich. Koszmar życia w Oświęcimiu znalazł wyraz w rysunkach wykonywanych w obozowej stolarni oraz w powstałych po wojnie obrazach. Artysta operuje w nich ekspresyjną formą i brutalną deformacją. Eksperymentatorska pasja, którą przepojona jest cała twórczość Dunikowskiego, dała o sobie znać również w ostatnich latach jego życia, kiedy pracował nad monumentalną abstrakcyjną kompozycją malarską zatytułowaną "Człowiek w przestworzu". Ostatnim dziełem monumentalnym powstałym według projektu artysty jest pomnik Żołnierza Polskiego na Muranowie w Warszawie (1963). p, p#podkr {font: 10pt;font-family: sans-serif;} p#podkr{text-decoration:underline;}