Gry podwórkowe na "L"

Labirynt

od 5 lat

Wystarczy kawałek otwartej przestrzeni, kilkoro chętnych i można – wzorem Minotaura – zbudować labirynt, z którego wyjście znajdą tylko wtajemniczeni. Ale zanim to nastąpi, wszyscy gracze przeżyją emocjonujące chwile. Teren, na jakim odbywać ma się zabawa należy odpowiednio przygotować. W zależności od nawierzchni, rysujemy na niej plątaninę korytarzy (na asfalcie – kredą; na piachu – patykiem; na terenie trawiastym linie wytyczające „ściany” labiryntu oznaczamy patykami, kamieniami lub sianem), pamiętając, by z jego środka przynajmniej jedna droga prowadziła do wyjścia.

Chętni do zabawy dobierają się parami, tworząc zespół. Jeden z jego członków z założoną na oczy przepaską, uniemożliwiającą mu obserwowanie otoczenia zostaje wprowadzony do serca labiryntu. Dzięki wskazówkom, uzyskiwanym od drugiego członka zespołu musi wydostać się z pułapki. Przekroczenie linii „ścian” powoduje naliczanie karnych minut. Wygrywa para, której najszybciej udało się ukończyć grę.

Latawiec

od 4 lat (pod opieką) lub od 10 lat

W Polsce nie jest może aż tak popularny jak w Japonii, gdzie każdego roku piątego dnia piątego miesiąca wypuszcza się ogromną ilość latawców, które mają dodać męskim potomkom powodzenia w życiu. Latawiec jednak od lat pozostaje jednym z ulubionych sposobów spędzania czasu na świeżym powietrzu.

Jeśli zdecydujemy się na samodzielną budowę latawca, zapełni nam także czas podczas długich deszczowych popołudni. Części dostępne są w sklepach sportowych i modelarskich, polecamy jednak bardziej ambitny plan samodzielnej konstrukcji z materiałów, które znajdą się najprawdopodobniej w każdym domu. Potrzebne będą dwie drewniane listewki, duży arkusz papieru lub bibuły, długi sznurek, piłka, nożyczki, taśma klejąca, klej i farbki lub flamastry do ozdobienia latawca. Listewki przycinamy, krótsza do długości ĺ dłuższej, łączymy sznurkiem i klejem na kształt krzyża. Obwiązujemy dookoła sznurkiem, mocując go na wgłębieniach wyciętych na końcach krzyża. Konstrukcję odrysowujemy na papierze lub bibule, zachowując zapas trzech centymetrów potrzebnych do zamocowania. Stworzone w ten sposób paski, wystające poza konstrukcję, trzeba będzie zagiąć i przykleić do papieru w środku ramy. Kawałek sznurka o długości latawca przywiązujemy jednym końcem do skrzyżowania listewek na szczycie latawca a drugim poniżej środkowego skrzyżowania listewek. Sznurek powinien swobodnie zwisać. Podobnie robimy ze sznurkiem po bokach latawca. Po jego podniesieniu oba sznurki powinny krzyżować się ze sobą na tej samej wysokości. Pozostały, bardzo długi sznurek, wiążemy luźną pętelką do obu wcześniej skrzyżowanych sznurków. To nim będziemy sterować. Ozdobienie latawca farbami zależy od inwencji jego twórcy.

Potem należy tylko poczekać na odpowiednio wietrzny dzień i znaleźć obszerną przestrzeń, która pozwoli sprawdzić jak lata nasze dzieło wykorzystujące prądy powietrzne. Przypominamy: latawiec ustawiamy pod wiatr i ciągnąc go za sznurek biegniemy przed siebie. Według wszystkich prawideł sztuki – powinien się unieść w powietrze.

Ligawa

od 12 lat

Fajna zabawa, ale niestety tylko zimowa. Bo bez mrozu ani rusz. Ligawa znaczy tyle, co ślizgawka, ale to o wiele węższe (w przenośni i dosłowni) pojęcie. Ślizgawką może bowiem być każdy obszar skuty lodem, podczas, gdy ligawa to jedynie wąski pasek ośnieżonego lub zmarzniętego podłoża, który pod wpływem ubijania i ślizgania się stał się paskiem lodu. Im więcej osób się na niej ślizga, tym bardziej ligawa się wydłuża. Szczytem umiejętności kaskaderskich jest utrzymanie równowagi na 15-metrowej ligawie podczas szybkiego ślizgu. Ze względu na możliwość stłuczenia lub innego urazu zabawa na ligawie nie jest polecana małym dzieciom.