Gry podwórkowe na "A"

Ambasador

bez ograniczeń

Gra, w której nie są potrzebne żadne dodatkowe akcesoria, choć przy niewielkiej liczbie bawiących się przyda się kartka i ołówek. Przypomina grę w skojarzenia. Gracze umawiają się na jakąś kategorię (tytuły filmów lub książek, przysłowia itp.), zapisują ich przykłady na kartkach, które wrzucają do wspólnej puli. Następnie każdy z zawodników losuje jedno hasło i musi pokazać je gestami bez użycia słów i dźwięków. Pozostali muszą odgadnąć treść hasła. Zawodnik pokazujący hasło może tylko potwierdzać czy konkretne słowa zostały odgadnięte. Grać można zbiorowo lub w drużynach. Wygrywa ten, kto odgadnie najwięcej haseł.

Armatka

od 16 lat

Ślady po tej zabawie, niegdyś popularnej wśród co odważniejszych podwórkowych rozrabiaków można jeszcze odnaleźć na murkach, krawężnikach czy – niestety – także na ścianach budynków. Tylko nie należy szukać dziury w murze – jej świadectwem będą... kolorowe plamki. Jak je robiono? Przy pomocy metalowej rurki, zapałek, kawałków twardych, kolorowych kredek świecowych i źródła ciepła. Zapałek się nie zapalało. Trzeba było zeskrobać z nich siarkę, po czym wsypać ją do metalowej rurki, którą „korkowało” się kawałkiem kredki. Tak przygotowaną „armatkę” należało nakierować na ścianę i – podgrzewając jej koniec – czekać na efekt. Cierpliwi doczekiwali się huku, a rozpaćkana na ścianie kredka dawała punkt kanonierowi. Ze względu na możliwość urazu i zniszczenia mienia publicznego gra nie jest polecana.