Nie choruję, a składki płacę

Koszty leczenia dzieci i ludzi starszych w publicznej służbie zdrowia pokrywają młodzi, którzy do lekarza nie chodzą. – Nie ma się na co oburzać, tak jest na całym świecie – tłumaczą specjaliści.

źródło: Życie Warszawy

+zobacz więcej

To pytanie pojawia się przy każdej zapowiedzi podwyższenia składki zdrowotnej: dlaczego mam płacić więcej za służbę zdrowia, z której nie korzystam?

Pytają zazwyczaj osoby młode i dobrze zarabiające. – Gdyby wprowadzić system całkowicie komercyjny, to firmy ubezpieczeniowe chętnie przyjmowałyby tylko te osoby, które rzadko korzystają z leczenia, a zarabiają dużo – czyli młodych – tłumaczy dr Adam Kozierkiewicz, ekspert służby zdrowia.

– Ryzyko choroby u osób starszych byłoby już tak duże, że praktycznie na ubezpieczenie nie byłoby ich stać. Stąd idea, że stawka przy ubezpieczeniu publicznym musi być taka sama dla wszystkich – mówi Kozierkiewicz.

Dlaczego po równo

– Tak jest w każdym systemie ubezpieczeniowym. Ryzyko rozkłada się równo między wszystkich – dodaje dr Katarzyna Tymowska, ekspert Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan. – Ci, którzy jeżdżą szybko, płacą taką samą stawkę za ubezpieczenie samochodu jak ci, którzy jeżdżą wolno. Możliwe są pewne modyfikacje, ale nieznaczne.

Właśnie na temat tego, czy wszyscy powinniśmy płacić za ryzykowne zachowania niektórych ubezpieczonych, od lat toczy się ostra dyskusja. – W Niemczech osoba, która nie chodziła na badania profilaktyczne do dentysty, za wizytę płaci więcej. W Szwecji kobieta, która nie robiła badań, sama płaci za poród w szpitalu. To bardzo skuteczny sposób dyscyplinowania – mówi Tymowska.

Wprowadzenie takiego systemu na szeroką skalę jest prawie niemożliwe. – Łatwo byłoby zmusić do większego uczestnictwa w kosztach palaczy. Wystarczy podwyższyć akcyzę na papierosy i część pieniędzy przekazywać do NFZ. Ale przy innych zachowaniach byłoby to dużo trudniejsze – mówi Kozierkiewicz.

Eksperci podają przykłady: jeśli ktoś się upił, wszedł na mur i złamał nogę, to można by go obciążyć kosztami leczenia. Ale jeśli ktoś wywrócił się, bo cierpi na chorobę alkoholową, to wysłanie mu rachunku za leczenie byłoby już nieetyczne. – Rozdzielenie tych dwóch sytuacji jest absolutnie niemożliwe – uważa Tymowska.

Niemiecki przykład

Eksperci przypominają też, że kilka lat temu w Niemczech podjęto próbę obniżenia składki dla tych, którzy ze służby zdrowia nie korzystają. Założono, że skoro nie pojawiają się u lekarza, na pewno prowadzą zdrowy tryb życia.

– Trzeba się było z tego szybko wycofać. Ludzie przekładali wizyty zaplanowane na grudzień, by zyskać na obniżeniu składki w następnym roku. A w styczniu i lutym do lekarza zgłaszały się tłumy – opowiada Tymowska.

Skomentuj ten artykuł